مجید علی‌پور
شمال ما: اقدام «شهیمه صفایی» معلم بازنشسته آموزش‌وپرورش آستارا بابت وظیفه‌شناسی در امر تدریس دانش‌آموزان در ایام تعطیلی مدارس، بدون‌تردید در تاریخ آموزش‌وپرورش ایران به‌عنوان تلاشی اخلاقی و دل‌سوزانه از سوی جامعه معلمان برای رشد و تعالی میهن‌شان ثبت خواهد شد.
اشتباه لفظی معلم شیرین‌زبان آستارایی به هنگام تلاش برای برقراری ارتباط جهت تدریس رایگان و بی‌منت به تعدادی از دانش‌آموزان که در پی بروز بحران کرونا از فضای مدرسه و کلاس به دورمانده‌اند، باعث دامن زدن به بحث و گفت‌وگوهایی میان معلمان و سایر اقشار جامعه درباره جایگاه و ارزش «شغل معلمی»، لزوم آموزش‌های مجازی و میزان بهره‌مندی آن‌ها از تغییرات فناورانه شد.
البته این تنها مورد از تلاش و کوشش همراه با ایثار معلمان برای تداوم آموزش، در دوره تعطیلی کلاس درس و مدرسه نبود بلکه به گواهی گزارش‌های متعدد رسانه‌ها، صدها و هزاران نمونه از تلاش و حضور معلمان برای تعطیل نماندن جریان آموزش در مدارس وجود دارد که هرچند به نظر می‌رسد برای نتیجه‌گیری از میزان موفقیت این تلاش‌های بعضاً پراکنده و سازمان‌نایافته، کمی زود باشد؛ اما بدون‌تردید در تاریخ آموزش‌وپرورش ایران به‌عنوان تلاشی اخلاقی و دل‌سوزانه از سوی جامعه معلمان برای رشد و تعالی میهن‌شان ثبت خواهد شد.
جالب آن‌که مدارس و معلمان ما در به‌کارگیری روش آموزش مجازی با استفاده از انواع اپلکیشن‌ها و ظرفیت فضای مجازی از دانشگاه‌ها و سایر مراکز علمی کشور نیز سبقت‌گرفته، بعد از جهد و تلاش‌های معلمان بود که زمزمه‌های آموزش آنلاین در دانشگاه‌ها نیز به گوش رسید.
برخی از صاحب‌نظران و فعالان جامعه معلمان، آگاهی‌رسانی پیرامون فعالیت‌های اخیر معلمان در فضای مجازی را نوعی حماسه‌سرایی و قهرمان‌پردازی باهدف تحریک احساسات معلمان و در جهت پوشاندن نقایص و کوتاهی‌های مشهود نظام آموزش‌وپرورش در تهیه زیرساخت‌ها و تجهیزات موردنیاز برای آموزش مجازی می‌دانند.
«شیرزاد عبداللهی» از نویسندگان و منتقدان شناخته‌شده حوزه آموزش‌وپرورش در گفت‌وگویی از مدافعان حضور و نقش‌آفرینی معلمان در آموزش مجازی خواسته است: «به‌جای استفاده از ادبیات تهییجی و تبلیغی درباره آتش به اختیاری و حماسه‌آفرینی؛ از وزیر، معاونان وزیر، مدیرکل‌ها، روسای ادارات، سازمان پژوهش، کانون فکری کودکان و نوجوانان، پژوهشگاه تعلیم و تربیت، روابط عمومی‌های وزارت و ادارات کل و غیره بخواهند که آن‌ها هم کمی حماسه بیافرینند!»
نگارنده ضمن‌احترام به این درخواست، لازم می‌داند اشاره‌ای داشته باشد به نام‌های ارجمندی چون «میرزاحسن رشدیه»، «صدیقه دولت‌آبادی»، «جبار باغچه‌بان»، «محمدبهمن بیگی»، «توران میرهادی» و همه آن‌هایی که برای «ایجاد تغییر» و گشودن مسیرهای نو، منتظر اقناع و اقدام دولت‌ها و برطرف شدن همه مشکلات ریز و درشت نماندند و با همه مصائب و آزارهایی که دیده و تهمت و تمسخرهایی که شنیدند، بر نقش و مسئولیت فردی خود متمرکز شدند.
زنده‌یاد «محمدرضا حافظی» از دیگر چهره‌های ماندگاری است که هرچند می‌توانست نسبت به وضعیت و شیوه مدیریت نهاد آموزش‌وپرورش و حتی سیاست‌های کلی اداره کشور انتقاداتی داشته باشد، اما ترجیح داد به‌جای پیوستن به قافله سرزنش‌کنندگان وضعیت موجود، مسیری را بگشاید که بعدازآن صدها نیکواندیش نیکوکار ادامه‌دهنده راهش باشند و برای ساخت و تجهیز مدارس کشور صرفاً منتظر اقدامات و انجام وظایف توسط وزارت آموزش‌وپرورش و مسئولانش نمانند.
نکته دیگری که نباید ازنظر دور بداریم این است که پناه بردن به آموزش از راه دور با استفاده از ظرفیت‌های فضای مجازی و پیشرفت‌های فناورانه، برنامه‌ای از پیش اندیشیده شده و با تمهید مقدمات و ملزومات آن نبوده، بلکه ضرورتی است که به علت همه‌گیر شدن ویروس خطرناک کرونا و خسارات و مصیبت‌هایی که آفرید به وجود آمد و به عبارتی آوار آن بر سر ما خراب شد. اگر از این منظر به الزام تداوم آموزش از راه فضای مجازی بنگریم بیش از برشمردن کمبودها، معایب، کم‌کاری‌ها و … بر امکانات و تجهیزات در دسترس و از آن مهم‌تر از خلاقیت‌ها و نوآوری‌های آموزگاران و دبیران نوع‌دوست و فداکار خود تمرکز خواهیم کرد و به احترامشان تمام‌قد خواهیم ایستاد.
کلام آخر آن‌که هرچند در کوتاه‌مدت نمی‌توان موانع، مشکلات و کمبودهای بسیار در حوزه آموزش از راه دور را برطرف کرد، اما بدون‌تردید فرصتی که بلای کرونا برای‌مان ایجاد کرده است می‌تواند سبب انباشت دانش و تجاربی از تدریس و تربیت در فضای مجازی شود که بعدها در تصمیم‌گیری‌ها و برنامه‌ریزی‌ها بسیار مفید واقع شوند.
منبع: فارس
تمام حقوق مادی و معنوی این سایت برای " شمال ما " محفوظ میباشد.
طراح و کدنویس " گیل دیزاین "
دیدگاهتان را بنویسید